Można się inspirować ogrodami japońskimi, albo urządzonymi w stylu angielskim.
Nie nastawiajmy się jednak na szybki efekt.Trzeba pamiętać o tym, że tworzymy żywą kompozycję, która będzie się rozrastać i zmieniać.
Dobrze byłoby mieć wizję skończonej całości, by wiedzieć do czego dążyć wprowadzając zmiany.
Sztuka uprawy bonsai pochodzi z Chin (jest tam nazywana penjing, również penzai), mimo że jest kojarzona głównie z Japonią.Według źródeł, Japończycy włączyli ją do swych tradycji w VIII wieku n.e.
Pierwszy wiersz mówiący o bonsai pochodzi z połowy XIV w., jednak najwcześniejsze rysunki pochodzą ze skryptów z 1309 roku. W przeszłości sztuką tą zajmowali się ludzie wysoko urodzeni ? arystokraci, osoby duchowne.Od XVII w.zajęli się nią zwykli ludzie. Uzyskanie doskonałej formy bonsai to rezultat wieloletniej pielęgnacji, niekiedy kilku pokoleń ogrodników.
Do uprawy wybiera się gatunki drzew i krzewów o zdrewniałych pędach.Najbardziej cenione są bonsai z drzew długowiecznych, jak dęby, sosny, cisy, świerki, jałowce.Najmniej natomiast ceni się krótko żyjące gatunki roślin, jak np.
topola.Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Bonsai
Ogrody Japońskie to przede wszystkim harmonia i troska o detale.
W kwestii roślin to dominują tutaj małe i średnie drzewka (najczęściej bonsai).
Nieodłącznym elementem takiego ogrodu powinna być woda, która w połączeniu ze zróżnicowanym ukształtowaniem terenu, kamieniami i trawami daje wspaniały efekt, który cieszy oko.